Wychowanie dzieci jest przedmiotem wielu gorących dyskusji. Rodzice często zastanawiają się, czy trzeba karać dzieci, aby nauczyć je szacunku do dorosłych i właściwego postępowania. Na jednym biegunie znajdują się kary cielesne, które mogą powodować dystans emocjonalny między dziećmi a rodzicami, na drugim zaś całkowicie bezstresowe wychowanie, które również jest szkodliwe dla rozwoju dziecka. Jak znaleźć złoty środek, aby wychować syna lub córkę w poszanowaniu społecznych wartości i nauczyć dziecko rozsądnego podejmowania decyzji?
Istnieją na to sposoby
Przede wszystkim należy wiedzieć, że karanie nie ogranicza się do kar fizycznych. Czy trzeba karać dzieci klapsami lub uderzeniami pasem? Oczywiście, że nie! Takie postępowanie nauczyłoby je strachu przed rodzicem i nie byłoby wartościową lekcją. Dziecko, które jest bite za swoje przewinienia, często nie rozumie, dlaczego postąpiło źle. Zaczyna jedynie kojarzyć niepożądane zachowanie z bólem, co może się wydawać skuteczną metodą wychowawczą, lecz jest niszczące dla relacji rodzinnych.
Mądre kary
Mądre kary powinny mieć jasny cel i być opatrzone wytłumaczeniem sprawy. Na przykład jeśli dziecko pod nieobecność rodziców weźmie przedmiot, którego nie wolno mu dotykać i zniszczy go, rodzice powinni przede wszystkim wytłumaczyć mu wagę wyrządzonej szkody. Aby zobrazować stratę, mogą skonfiskować mu ulubione urządzenie elektroniczne lub zabronić na jakiś czas określonej aktywności. Dziecko będzie musiało znaleźć inny sposób na spędzenie wolnego czasu, podobnie jak rodzice muszą obejść się bez zniszczonej rzeczy. Taka kara jest sprawiedliwym rozwiązaniem, które nie opiera się na sprawianiu fizycznego bólu, lecz uczeniu, że czyny mają swoje konsekwencje. Jeśli przewinienie dziecka jest związane z kontaktem towarzyskim, na przykład będzie niegrzeczne w stosunku do babci lub pobije się z kolegą, należy przemówić do jego empatii i wytłumaczyć, że druga osoba poczuła się źle przez jego zachowanie. Karą może być zakaz wizyty u przyjaciela przy najbliższej okazji lub określone zadanie, na przykład wykonanie laurki z przeprosinami dla babci i wręczenie jej osobiście, wyrażając skruchę.
Karanie dzieci jest potrzebne, aby wytworzyć trwałe skojarzenia niewłaściwych czynów z nieprzyjemnymi konsekwencjami. Róbmy to jednak sprawiedliwie i adekwatnie do przewinienia, aby dziecko nie kojarzyło nas z gniewem. Wzbudzenie strachu mogłoby sprawić, że dziecko będzie lepiej ukrywało zabronione zachowania, zamiast uczyć się, dlaczego należy postępować w określony sposób.
